Zırhlı varlık, zırhsız varlıktan, bütün dogal güdülerin kaynagı olan dirimsel çekirdegiyle içinde yaşayıp etkinlikte bulundugu dünya arasında yükselen katı duvarla ayrılır. Bundan ötürü bütün dogal güdüler, özellikle de sevi güdüsü kösteklenir. Zırhlı varlığın dirimsel çekirdeği de bu" güdüleri içinde saklamaktadır, ama güdüler özgürce açılıp çiçeklenememektedir. Bütün dogal güdüler, umutsuzca "dile gelmek" isterken, zırhın katı duvarını aşmak ya da delmek zorunda kalır. Güdünün su yüzüne çıkabilmesi, eregine varabilmesi için şiddet kullanması gerekir. Güdü, zırhın duvarını şiddetle aşmaya çalışırken, başlangıçtaki doğal yapısı ne
olursa olsun, yıkma çılgınlıgına dönüşür. Bu ikinci elden öfke tepkisinin,
zırhı geçtikten sonra yöneleceği ereğin şu bağlam içerisinde pek önemi yoktur.
İster eyleme konsun ister dizginlensin, ister hastalıklı acıma duygusuna
dönüşsün ister açık eziyetçilikle amacına ulaşsın: sürecin asal ögesi, bütün
sevi güdülerinin zırhı geçerken yıkıcı öfkeye dönüşmesidir. Dirimsel çekirdekteki güdüleri yıkıcı öfkeye dönüştüren şey -bu nokta üzerinde ısrarla duruyoruz-doğal olarak dile gelmek, ereğe ulaşmak için harcadıkları çabadır. Bundan ötürü, zırhlı kişinin genel hali sertliğe, uyum yokluğuna yöneliktir.
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.