İşler arasında yapılması en zor olanı vardır ki o eylem alanında değildir: Tanrı'ya yönelmiş bakışımızı her daim sabit tutmak. Bu, işlerin en ağırıdır zira bizim vasatlığa değgin, kendilik olarak adlandırdığımız tüm bayağı yanlarımız, istikameti Tanrı'ya yönelen bakışlarımızı bir ölüm fermanı gibi görür. İçimizdeki bu bayağılık, bakışımızı yücelikten çevirmemiz için tüm yalanları söyler.
Bu yalanlardan biri, "Tanrı" sanıp böyle isim verdiğimiz, "sahte tanrılardır". Bizler Tanrı'yı düşündüğümüzü ve sevdiğimizi sanırken esasında insanoğlunu, belirli bir sosyal çevreyi yahut belirli alışkanlıkları, ruhun huzurlu birkaç anını, neşeyi, umudu ve teselliyi severiz. Buna koşut olarak, ruhun "bayağı" yanı kendini başka her şeye kapama eğilimindedir. Dua etmek dahi ruhun bu vasat güvenliğini aşamaz.
Sayfa 16 - Ketebe, 2018
··
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.