Serinin bitmesi üzdü. Sonunda her şey olacağına vardı. İçine çeken, çok tatlı bir havası vardı serinin. Özellikle karakterler öyle oluşturulmuş ki onların birbirleriyle diyalogları çok tatlıydı. Gerçekçi ve günlük hayattaki gibi esprilerle motiflemiş yazar. Çoğu yerde güldürdü. Polgaranın asabi anne tarzı tavırlarını, belgarathın umursamaz halini, ipekin kurnazlığını, hettarın atlarla konuşmasını, modarellenin egosunu, barakın koruyuculuğunu, sadece emanet diyebilen masum çocuğu(kim olduğu konusunda bilgi verilmese de çok önemli olduğu çıkıyor ortaya) çok sevdim ve özleyeceğim bu dünyayı. Bi cenedrayı sevemedim :) belgarionu da çok yeterli bulamadım. Ama genel olarak yolculuklarıyla sevdiren bir ortaklık oldu. Kitapları en çok beğenme sıram şöyle oldu: 2-3-1-4-5 ama genel olarak tarzı sevenlerin zevkle okuyacağını düşünüyorum. Neyseki Malloryon serisi var. Özlemi onunla gidereceğim:) Tolkien hayranlarının, ortadünya sevdalılarının da ayrıca beğeneceklerini düşünüyorum.

Efsuncunun Son OyunuDavid Eddings · Metis Yayıncılık · 2016318 okunma

·

15 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.