Okurken stresten tırnaklarımı kemirdim, uzun süredir okuduğum en etkileyici kitaplardan biriydi. İnsanın en büyük tutkusu bazen en büyük kabusu olabiliyormuş. Yakın zamanda okuduğum Tatar Çölü'nden esintiler içermesi ve zamanın akışı, ilişkiler, bağımlılıklar üzerine ilginç bir anlatım. Hele o kitabın sonunda ele alınan "Ümit" yok mu? İnsanın yüreğini nasıl da yakıp geçiyor...
