Hayatimda ornek aldigim insan modeli diyebilirim. Vazgecmiyor ne zaman hapishaneye düşse kacmanin bir yolunu buldu. Hayat da hapishane degil midir aslinda ?
Kacmiyormuyuz gerçeklerden?
Yetim kalmis gozyaslarindan bakislarimizi cevirmiyormuyuz?
Yalanlara bogulmusken nankörlük eden biz degilmiyiz?
Bu yuzden kaçış zorunluluk haline geldi. Dunyaya hapsolmus ruhumuzdan daha asagilik kim olabilir ?
