Bu incelemeyi olayın tanığı olan birinin ağzından yazmak istiyorum. Merhaba ben Yaşar Kemal’in bu kitabı yazarken kullandığı kalemlerden biriyim. Kitabın tümüne hakimim ben ,Kemal Bey bu kitabı yazarken biz tüm kalemler onunla gurur duyuyorduk. Çok iyi bir fikri vardı çünkü. Çocuk kitabı kisvesi altında bir başkaldırı kitabı yazdı. Kitap masal sanıldığı için büyük bir kitle tarafından okunmadı tabi biz tam tersini düşünmüştük, en az Hayvan Çiftliği kadar ünlü olmalıydı bu kitap. Ama ekşi sözlükteki yorumlara bakınca fark ettik ki insanlar bu kitabı çocukken masal niyetine okumuşlar. Aklınız alabiliyor mu? Bizim yerli yüzde yüzde Türk ürünü Hayvan Çiftiğimiz masal diye okunmuş. Bu yüzden siyasetçiler falan okumamışlar kitabı. Bizim başımızdakiler ne kadar kitap okuyolar da bizimkini okuyacaklar zaten. Fillerin her biri ulu bir ağaca kıçını vermiş kaşınıp dururken ben size kitaptan bahsedeyim biraz. Kemal Bey karıncaları siz emektar insanları temsil etmek için kullandı, filleri söylememe gerek yok diye düşünüyorum. Önce filler sultanı karıncaları huzurlu yaşamından etti, sonra da karıncalıklarından etti... Onlara kendilerinin aslında bir fil olduğunu söyledi, karıncalar çok çalışıp fillere itaat edince file dönüşüyorlardı. Yani fillerin atası karıncalardı. Karıncalar bu yalana pek çabuk inandılar. Ama hepsi değil, Kırmızı Sakallı Topal Karınca inanmamıştı. Bu böyledir zaten, her zaman inanmayan birileri çıkar. Filler sultanı karıncaları kısa zamanda avucuna aldı. Karıncalar sürekli çalıştılar, fillerin karınlarını doyurmaya çalışırken kendilerini doyurmayı unuttular. Filler sultanı kendileri için toplanmış yiyeceklerden verdi onlara. Yani onları filler sultanı besliyordu. O karıncaların çektiği çileleri öğrenince kalemin de kalemlik yapası gelmiyordu. Orda yazılanların hepsi gerçek hayatta olan şeylerdi. Günlerce insanların durumuna vah vahlar edip durduk. Ne olacak böyle karıncaların halleri? Filler karıncaların köleliğinden memnun kalınca onları kaybetmemek için türlü oyunlara başvurdular. Bu oyunların hepsini de siz insanların yöneticilerinden öğrenmişlerdi. Filler ormanda kıçlarını kaşırken( ki biz bu sahnelerde çok gülüyorduk onların haline) karıncaların özgürlüğünü ellerinden aldılar. Heryerde özgürlük, eşitlik gibi kelimler duyuluyordu. En özgür karıncalardı, hepsinin karnı tok sırtları pekti. VE KARINCALAR KARINLARININ TOK SIRTLARININ PEK OLDUĞUNU TELEVİZYONDAN, RADYOLARDAN, GAZETELERDEN ÖĞRENİYORLARDI. FIKARA KARINCALAR MUTLU OLDUKLARINA İNANIYORLARDI. Umutları söndürülmüştü, ARTIK NE FİLDİLER NE KARINCA KENDİLERİ FİLİSTANA ADANMIŞ BİRER MAKİNEYDİLER. Dimi dimi ne acıklı bir öykü bu böyle? Filler sultanı bile şu insanfillerin insankarıncaları nasıl dize getirdiklerine şaşıyordu. Karıncakarıncalar sürekli baş kaldırıyorlardı, insankarıncalar daha usluydu. Bizim karıncalar bir yere kadar dayanabildiler, bir gün hepsini bir araya getirdi Kemal Bey, karıncalar birlik olunca filler sultanını öyle bir yendiler ki, bizim de karıncaları alkışlayasımız geldi. Aynısını insanların da yapması için Tanrı’ya dua ettik o gün. Bu kitap niye çok satanlarda değil size söyleyeyim mi? Hani bir söz vardır ya doğru söyleyeni dokuz köyden kovarlar diye. Kemal Bey de hep doğru konuştu. İnsanlar ona kulaklarını tıkadılar. Oysa o kitap onlara kendilerini anlatmak için yazılmıştı. Neyse sevgili okurlar uzatmak istemiyorum daha fazla, birgün tekmil insankarıncaların bir araya gelmesi dileğiyle...

Filler Sultanı ile Kırmızı Sakallı Topal KarıncaYaşar Kemal · Yapı Kredi Yayınları · 201710,4bin okunma

·

70 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

ZEYNEP