bu kitabın beni neden bu kadar etkilediğini bilmiyorum ama tam bir buhran içerisinde okudum. baştan sona bir acıma, olaylara müdahale etme isteğiyle doluydum. zeka geriliğine sahip bir adamın saflığı ve sevecenliğine karşın deneysel tedavi sonucu dahi düzeyine erişip saflığını kaybetmesi, çirkin bir egoya sahip olmasını acı verici bir şekilde takip ettim; bu saflığını kaybetmesi onun suçu değildi. kendisiyle dalga geçen ve toplumdan dışlayanların suçuydu, tüm tepkisi onlara karşıydı. daha acı verense tedavinin işe yaramayıp eski zeka seviyesinden daha kötü hale gelmesiydi. tek teselli eski saflığını geri kazanmış olmasıydı belki. tıpkı kendisiyle aynı tedavinin uygulandığı ve ölen deney faresinin mezarına çiçekler bırakılmasını istemesi gibi..

Algernon'a ÇiçeklerDaniel Keyes · Koridor Yayıncılık · 201515,2bin okunma

·

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Feyza