Toplumda bazı yargılar vardır yıkmak için cabalarsiniz dersiniz ki hayır ben bunun aksini ispat edeceğim. Benim de yaptığım buydu; anne boşluğunu doldurdugumu sanmak. Doğuran değil büyüten bakan annedir dedim hep ama yıllar sonra farkettim ki ben o boşluğu doldurdugumu sanarken yerini iyice açmış kendimde kapanmayacak yaralar actirmisim. Ve yine yıllar sonra dört elle anne diye sarildiginiz kişinin sizi aslında hiç öyle evlat gibi sevmediginin acı gerçeği ile karşılaştığınızda koca bir boşluk oluşur. Altından kalkamaz olursunuz. Sonra 24 yasimda bana bir kere bile kızım demeyen kadına ne kadar da bağlı olsam karşılık bulmadigim tokat gibi yüzüme çarptı. Velhasıl kelam anne var ya hani o içinizdeki anne ışte onun yeri boş kalırsa sakın doldurmaya kalkismayin. Üzülürsünüz !