"Anne sesi yeterdi gözümdeki yaşı akıtmak için. Bir ses merhamet olur konardı yüreğinde. Çıkış için bir soluk alınan nefes bütün kasvetiyle sarmaşık olur sarardı bütün benliğini"
yazmışım 2019 haziran ayında telefonumun notlar kısmına. Muhtemelen bir şeye üzülmüşüm ve annem bir şekilde yanımda bitivermiş. Tam olarak neye üzüldüğümü bile hatırlamazken, onun bana hissettirdiğini ruhumda çok iyi duyabiliyorum.
Büyüdükçe farkında olmadığımız yanlarımızı katıyoruz kendimize onlarla bir şekilde yaşamaya çalışıyoruz ve belki de bu büyüme hasletindendir ki annesiyle çok rahat anlaşabilen bir kız da değilim hani, ama, onların varlıklarındaki sihri anlamak için illâ da iyi anlaşmak gerekmiyor sanırım.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.