Victor Hugo, Bir Idam Mahkumunun Son Günü adlı romanını yazarken henüz 26 yaşındadır. Çesitli elestiriler ve suçlamalara maruz kalacağından bu romanı kendi adını koymadan takma bir adla yayımlamıştır. Hugo, bu romanı yazarken Grene meydanında gerçekleşen bir idam sahnesini izlemiş ve etkilendiği bu olayı tamamen insancıl duygularını ön plana çıkarıp roman olarak bizlere sunmuştur. Kitap ilk olarak uzunca bir önsözle başlıyor. Bu önsözde toplumu eleştirip adaleti sorgulamıştır. Önsöz bittikten sonra ise traji komik bir diyaloğa yer verilmiş. Kitabın ilk baskılarında Hugo'nun yazdığı gizlendiği için ilk baskıların hangi zorluklarla ve itirazlarla yayımlandığını hatırlatmak amacıyla yazılmış. Sonrasında usul usul mahkumun ölüm korkusuyla, kimi zaman kendini kaybettiği duygu dolu dünyasına dalmaya başlıyoruz. Romanda mahkumun kimliği ve suçu gizlenmiştir. Kim bilir belki suçunu bilsek kitapta yaşayacağımız acıma duygusunu hissetmeyecektik. Sonuna kadar hakettin diye diye kitabı sonlandıracaktık. Yine de ister istemez kendinizi yerine koyunca veya sevdiklerinizi düşününce belki idam cezalarına karşı fikriniz değişebilir. Kitabın birinci kişi ağzıyla yazılması sebebiyle kendinizi mahkumun yerine koymadan edemiyorsunuz. Genel olarak; 1800'lü yıllarda idam cezalarıyla kamu vicdanına dokunan, o dönemin adaletini sorgulatan ve bizlerin idam cezalarına olan bakış açımıza yön verecek etkili bir kitap.

Bir İdam Mahkumunun Son GünüVictor Hugo · Nostaljik Yayınları · 2014120,8bin okunma

·

6 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Tuba Y.