Bir terk edilmişlikle başlıyor öykü. Hepimizin yaşadığı bazı duygu ve düşünceleri çok yalın ve akıcı bir dille ele almış yazar. Bu acıdan kurtulmak için kendini hepimiz gibi farklı aktivitelere veriyor karakter. Ve o aktiviteler içerisinde başından geçen tuhaf olaylardan etkilenerek yaşam enerjisini geri kazanıyor. Kitabın son cümlesi çok dogru ve doyurucu kıvamdaydı. Tadı güzel bir o kadar da ilginç bir kitaptı. Zweig'in kalemi bana Peyami Safa'nın kitaplarını hatırlatıyor. Bu kitabı da tavsiye ederim.
