Okurken yaşarsın ya bazı metinleri, istemeden kapılır gidersin ya cümlelerin büyüsüne, birden o karakter olursun ya, işte Yaşar Ne Yaşar Ne Yaşamaz'ın ana karakterinden tutun bir çok ara karakterine varasıya okurken onlar olup çıkıveriyorsun. Hikaye 1940'ların sonundan 1970 e kadar olan dönemde Yaşar Yaşamaz'ın başından geçenleri onun ağzından bir cezaevi ortamında anlatıyor. Okurken güldüğüm, gülümsediğim, hislendiğim, durulduğum, küfrettiğim, ah be dediğim, haydaaa çektiğim, hatta ağladığım yerler oldu. Yaşar öyle bir karakter ki, nasıl her yazar ana karakterinde kendini yaşatıyorsa Aziz Nesin de bunu yapmış ancak bana kalırsa yazar yazdıkça Yaşar karakteri yazardan sıyrılıp etten kemikten bir canlı olmuş. Kitap öyle akıcı ki ne zaman başlayıp bitirdiğini anlamıyorsun. Hatta itiraf ediyorum çabuk bitmesin diye aldığım keyiften dolayı bazı bölümleri iki defa okudum ve çok nadirdir bir kitabı bitirdiğimde " Keşke bitmeseydi." dediğim. Aziz Nesin bana kalırsa halkı çok iyi tanıyan, yaşayan ve doğru çıkarımlar yapabilen bir analizci. O kadar ki kendi entelektüel mizacına rağmen halkın içinde kıyıda köşede kalmış karakterleri bulup çıkarmayı bilmiş ki genelde malumunuzdur kendini entelektüel diye nitelendiren yazarlar genelde halktan kopuk ve soyutlanmışlardır. Bilmem bir daha bir Aziz Nesin gelir mi? Ya da Yaşar Yaşamaz kadar bu kadar halkın içinden bir karakter canlanıverir mi bir kitabın sayfalarında? Okumanız gerekiyor. Niyelerine gelince; 1) Geçmişi anlayarak bu dönemi yorumlamanız için, 2) Gülmek, hislenmek, kızmak ve okuduklarınızı yaşamak için, 3) Yaşar'ı ve kendinizi anlamak için, 4) Aziz Nesini görebilmek için, 5) Çok keyifli bir zaman dilimi geçirmek için, HERKESE BOL KİTAPLI GÜNLER :)

Yaşar Ne Yaşar Ne YaşamazAziz Nesin · Nesin Yayınevi · 200813,1bin okunma

·

11 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İzmirli Zeze