On yıl sonra tekrar okumak istedim. Her zaman ki gibi güçlü bir dil, etkileyici bir anlatım. İlk okumam da noktalama işaretlerinin olmaması beni rahatsız etmişti ama bu sefer aksine daha fazla zevk almama sebep oldu. Aslında belki de noktalama işaretleri o kadar da gerekli değillermiş diye düşündüm. Kitabın içerisinde dört öykü var. Birinci öykü kitabın yarısını oluşturuyor neredeyse. Diğer üçüne göre birinci öyküyü çok daha zor okudum. Gerçekten çarpılmışların hikayeleri. Meraklısı kesinlikle sevecektir ama fazlaca iç karartıcı hikayeler yer alıyor. Yine de kitabın çok uzun olmaması okunmasını daha kolaylaştırmış.
