İnsan kafasının içinde düşünceler birbirinden bağımsız kopuk kopuk deveran eder ya; yazar bunu kaleme dökmüş. Düşüncenin nerden kopup nereye bağlanacağı kestirilemiyor. Bir yerden sonra takip etmeyi bıraktım. Kendimi nasıl ki düşüncenin akışına bırakıyorum öyle de eserin büyüsüne bıraktım. Bağlantı kurmaya çalışmadım. Başlayıp bittiği yerlerin içinde akıp gittim bende. Zihnin dipsiz bir kuyu olduğunu söylerler. Mehmet'in zihninin içinde, anılarından, duygularından çizilmiş rota da yolculuğumuz. Dibini göremedim haliyle. Aile hayatında iki ruhun yabancılaşmasından doğan çırpınışlar; eskiye, Evliyaullaha olan bağlılık, onların güzergahına aşkla atılma.. "Velilerin hallerinden çıkan bu sözler bizim derdimizin neresine ulaşıyor?" İnsan için sayısız basamak var. Kötülüğü buyuran basamaktan, doymayan, saldırgan, şekilsiz yaratıktan kaçış basamakları çıkmaktır.. daha önce çıkanların ayak izi takip edilebilir de nasıl seçebiliriz bu yolu "Yol nerede, ona nasıl girilir bilmiyorum ki..." Beden yaralı, kalp yorgun, sözcükler darmadağın. Yakalamak gerek anlamını kapılar açılıp kapanırken: "Böylece sürüp gitti, kapılar açıldıkça denizler göründü, inci mercan saçıldı, sırlar saçıldı, başta göz kapandı, kalpteki göz açıldı, dış yıkıldı, iç yapıldı, zahir kapandı batın açıldı, batın kapandı zahir açıldı, evvel ahire karıştı, ahir evvele kovuştu.." Bu eserde Niyazi Mısri yolculuğun mihenk taşı. Onun hatıralarının izinden gidiyoruz. Hayatını bilmeyen için karmaşık bir anlatım, bilen içinde çok sade sayılmaz aslında. Dediğim gibi kendimizi akıntıya bırakmamız bu eser için elzem.. keyifli okumalar.

AnkaSadık Yalsızuçanlar · Profil Kiitap · 2018148 okunma

··

118 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.