Ah hayatlarını ve şiirlerini okurken sanki kardeşim yahut arkadaşım, gördüğüm, tanıdığım biri gibiler. Muzaffer Tayyip Bey'in Rüştü Onur'un ölümü ile ilgili kaleme aldığı yazının tamamı çok dokunaklı. Bir de uzun olduğu için buraya alıntı olarak giremedim "Ölüler Konuşuyor" şiiri çok anlamlı. Muhtemelen biliyorsundur, okumadıysan bakmanı tavsiye ederim. Yorumun için teşekkürler, çok değerli bir yorum..
Bildiğim kadarı ile Rüştü Onur'un hayattayken yayınlanmış şiir kitabı yokmuş. Salah Birsel'in Rüştü Onur için çıkardığı bir kitap varmış. Bir de Muzaffer Tayyip Uslu'nun şiir kitabının YKY baskısı malesef şu an yok. Basıldığı zaman 10 lira civarına satılan kitap şu an nadir kitapta 40 50 tl civarı. Ama Ahbap yayınlarından baskısı var, haberin olsun.
"Mutluluk nedir tatmamış, sağlık nedir bilmemiş, yoksulluk çeken bir genç. Daha doğrusu iki genç, Muzaffer Tayyip ve Rüştü Onur...
1940 kuşağının yarınları parlak iki genci. Şiirle yaşıyorlar, şairlerle dostluk kuruyorlar. Ta uzaklardan, Zonguldak’tan. İçlerinde büyük kentlerde, sanat çevrelerinin içinde yaşamak isteği, tutkusu..."
Oktay Akbal İkisi Zonguldaklı ikisi aynı kaderi yaşayan, veremden dolayı erken ölen iki genç şair için bunları demektedir. İki şairle de arası iyi olan Behçet Necatigil Rüştü Onur için şu dörtlüğü yazacaktı:
"Bir şair yaşamıştı Zonguldak'ta
Adı Rüştü Onur du.
Hatırlanacağını bilseydi
Ölümünden sonra
Memnun olurdu."
Sayıları az da olsa bu şairleri hatırlayanları görmek güzel..
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.