Ah! Ali Ural kitapların; çocukluğumdaki saf mutluluk.Birinci sınıfta fişlerimi fiş dosyasına yerleştirmek, tüplü çikolata, bir külah dondurma, yazılı notlarına karşılık kazandığım kokulu silgi veya süslü kalemler, cuma günleri okul bitişi okunan İstiklal Marşı, karne heyecanı, ilk defa düşmeden çevirebildiğim bisiklet pedalı, yarım yamalak tutulan oruçlardan sonraki ilk kahvaltı ve şu an bunları rafine olarak hissettiren nadir değerlerden biri kitapların...
Bu kitabında 
Makyaj Yapan Ölüler'i okuyanlar bilir, bambaşka bir tarz uyguluyor.Bu kitapta onun devamı şeklinde.Önce kendisi iki ya da üç sayfalık bir bölüm yazıyor ardından dünyada ve ülkemizde yaşanmış bir haberi ekliyor.Bazı bölümlerde insanların nasıl insanlıktan çıktığının bir portresini çizerken, bazı bölümlerde de genel kültür olabilecek bilgiler sunuyor.Yazının son kısmında da kıssadan hisseyi aldırıyor.
Tabi bu kıssadan hisse bölümünü anlayabilmek için ya her konudan haberdar olmanız ya da içinizde bitmek bilmeyen bir merak olmalı.Merak olmalı ki bahsettiği bir damla sizi deryalara ulaştırabilsin.
Diğer türlü; tek bir şiir dizesi, tarihsel küçücük bir olay, herhangi bir romanın yarım kalmış cümlesi, çiçek çeşitleri veyahut "Sermayesi eriyen adama yardım edin!" nidaları,biraz fizik, kimya, biyoloji (prolaktin, oksitosin), coğrafya,jeoloji...hep eksik kalacak ve okuduğunuz kitap sizi bir yere ulaştırmayacak.
Ah! Ali Ural yine biten bir kitabın için daha "Biten her kitabın ardından yetim kalır ruhum" (
Kalküta ) diyorum ve bitiriyorum.
·
75 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.