Aşk, evlilik, çocuk, dostluk üzerine yapaylıktan, şovdan uzak bir anlatım. Biz de olsa çocuğumu şöyle seviyorum, böyle özlüyorum, onun için bu kadar çok fedakarlık yapıyorum diye boş boş anlatır dururlar. Oysa Karl Ove bu büyük sorumluluk içinde kendine nefes alabilecek alanı oluşturabilmek için ayrılığı dahi göze aldığını dürüst bir şekilde anlatıyor. İşte bu yüzden de çok severek okuyoruz.
Olayları ve ilişkileri anlatırken parantez aça aça ilerliyor ve bunları kapatıp yenilerini açarak devam ediyor. Yoğun bir dönemde olduğumdan bitirmem uzun sürdü ancak bir kez bile burada ne oluyor diye durup düşünmedim. Gayet basit günlük olayları öyle güzel anlatıyor ki keyifle okumamak elde değil.
Üslubunu çok seviyorum, ruh hallerini kendime çok yakın buluyorum ve bunu filtrelemeden anlatması çok güzel. Eski bir dostumla sohbet ediyormuş gibi hissediyorum. Diğer kitaplarda bulunmayı bekliyorum.