Çocukluğumun ve yetişme yıllarımın bana tanıttığı anlayışlar içinde müslümanlık ağırlıklı bir yere sahip değildi. Annem ve babam müslüman insanlardı o kadar. Çocuklarını dindar yetiştirmek konusunda hiç bir özel gayretleri olduğunu hatırlamıyorum. Devletin resmî görüşüne terk edilmiştik. Lehte ve aleyhte hiç bir zorlamayla karşılaştığımı söyleyemem. Ancak, orta mektep öğrencisi olduğum sırada, babam, ezberleyeceğim her namaz suresi karşılığında 2,5 lira vaadetmişti. Bu parayı kazanmak için herhangi bir çaba harcamak gereği duymadım. Ne gereği vardı? Müslümanlık çok derinlerde bir duyguydu, ama bunun günlük hayattaki tezahürü de olabildiğince uzağımda duruyordu. Müslümanlığın belirgin algılanışıyla çocukluğum arasındaki rabıta bir taşra kentindeki ramazanların harikulâde havasını teneffüs etmiş olmamdan ibarettir.
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.