‘Dünya benim içimde. İçimde yaşayıp yok oluyor, diğerlerinin de içinde yaşayıp öldüğü gibi... İçimdekilerle, onların içindekiler arasında bir bağ kurmadan... Birbirimizden ayrı yaşıyoruz. Birisiyle hayatımızı paylaştığımıza kendimizi ikna ediyoruz ama bu doğru değil, yalnız yaşıyoruz biz, yalnız yaşayan başkalarıyla çevriliyiz sadece.’ . Karl Meyer eşi ve iki çocuğuyla sakin bir yaşam sürüyor. Noeller coşkuyla kutlanıyor, kızı Stine ve oğlu Ole-Jakob yavaşça büyüyor. Eşi Eva görene huzur veren neşesini koruyor. Sonra Mona çıkıveriyor. Karl Meyer hiç aklında yokken kendini başka bir kadının yanında , başka bir hayatın içinde buluyor. Sonrası.. Sonrasını Meyer hatırlamak istemiyor.. Şunu söylemeli belki : kendini suçlu hissediyor. Her şey için, gidişi için, kaçışı için.. Elinden geldiği kadar çabalıyor tabi, yetebildiği ve yetinebildiği kadar.. . Norveçli yazar Stig Sæterbakken, bu kitabı yayımlandıktan sonra intihar ediyor. Bunu bilmek, onun vasiyetini okuyormuşçasına- onun kuytusuna girivermişçesine bir tedirginlik yarattı bende. Kitabın sakin dilinin altında yatan varlık ve yaşam sorgusu ile birlikte.. Bir evladın yitirilmesi, aldatmak ve aldanmak, dalgasız denizde giden bir kayığın birden alabora olması gibi insanı sarsan konuların işlendiği Gece Boyunca beni oldukça etkiledi. İskandinav edebiyatında sıkça karşımıza çıkan baş karakterlerin kasveti, içe dönüklüğü bu kitapta da bizimle.. Ve kitap boyunca aklımda hem karakterler hem de yazarla ilgili pek çok soru vardı: Stig Sæterbakken, Ole-Jakob’u yazarken neler düşündü örneğin. Eva, eşi bir başkasına gittiğinde o evde iki çocuğu ile ne hissetti? Bir de mekanlar var tabii.. Kitapta Meyer bulunduğu evin ruhunu yansıtıyordu.. Her evde ayrı bir ruh, ayrı içsel çekişmeler.. Ben de böyle miyim? Hiçbirimiz kabuğunu yüklenen salyangozlar gibi olamaz mıyız?

Gece BoyuncaStig Saeterbakken · Africano Kitap Yayınları · 202035 okunma

·

175 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.