Aziz Nesin’in 1962 yılında yayımlanan bu kitabı 24 kısa öyküden oluşmaktadır. Kara mizah türünün örneğini oluşturan öyküler, daha çok durum komedisi özelliği gösterir.
“ -Darılmayın ama çok ters bir adamsınız, dedi.
-Neden? diye sordum.
-Herkesin ağladığı şeylere siz gülüyorsunuz.
-Galiba doğru dedim, ağlasınlar diye yazdıklarıma da sizler gülüyorsunuz.”
Kitaptan alınan bu diyalogda da belirtildiği gibi aslında o, içinde yaşadığı toplumun ağlanacak halini hicvetmektedir. Hicivlerini toplumda bulunan çıkarcılara, düşene tekme atanlara, gammazlara, iftiracılara, rüşvetçilere, hovardalara, iki yüzlülere ve görevini layıkıyla yapmayan memurlara yöneltir.
Öykülerde geçen kişiler toplumun her kesiminden seçilseler de daha çok geçim sıkıntısı çekenler, işsizler, talihsizlere yer verilir.
Aziz Nesin öykülerde daha çok yaşadığı dönemin toplumunu ele almış olsa da eser günümüz toplumuna da uyarlanabilecek özelliktedir. Çünkü aradan geçen yaklaşık altmış yıla rağmen insanlar ve kurumlar özünde aynı kalmışlardır.
