Mara'nın Sarmaşıkları
Acılar, dünyalı olmanın en ağır bedeli. Aldırdığım yok artık böyle sıradan şeylere. Duvarın ötesine geçene kadar ikimiz için küçük bir evren yaratmak işim.
İnsan yaşadığını hatırlamaz mı? Kırık bir fotoğraftaki üç yaşımın çocuğu kalarak arayıştayım işte. Benliğim; yeryüzü nedir, serseri dünya kaç nefesliktir bilmezken daha çocuk olarak yaşadığım bir kente doğru gidiyorum. Yaşadığımı hatırlayamadığım için gerçekten üzgünüm. Bu kederle, sol avucumun içine bakarak gizli gizli gülümsüyorum. Dağların doruklarında soluklanıyor, ayazı göğsünde taşıyan fırtına. Yüzümde poyraz, saçlarımda esmer karayel yüreğimde sen…
Ferfir YayınlarıKitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.