Ben yani biz, biz yani ben. Distopya türünün kurucu kitabı Biz; 26 yüzyılda geçmektedir gelecekten bize gelmiş olan kitabımızda tek devlet altında toplanmış birbiriyle aynı şeyleri düşünen, aynı anda uyanıp, aynı anda uyuyan, aynı anda yemek yiyip- tuvalete gidip, sadece devletin belirlediği insanlarla, devletin belirlediği zaman ve sürede cinsel ilişkiye girebilen cam evlerde yaşayan insanların bulunduğu bir distopya anlatıyor. Ne kadar distopya olsa da elbette zamanımızdaki insanlıktan bir parçalar bulabiliyoruz mesela kitaptakilerin doğayla ilişiğini kesmiş, doğayı görmemek için bulundukları yere kocaman duvarlar ördürmüş olmaları ve daha bir çok şey bize kendi durumumuzu da çağrıştırıyor. Kitabı okurken çoğunluk gibi ben de zorlandım bunu biraz da distopyayı zihnimizde canladırmakta zorlanmamız ve karakterlerin isimlerinin kodlar olmasına bağlıyorum. Eğer zorlanmalara rağmen kitabı bitirmeyi seçerseniz ele alınan konunun sizi tatmin edeceğini düşünüyorum. Bu zorlanmama rağmen aynı zamanda çok keyif aldım böyle bir romanın içine girmek baya güzeldi. Kitapla ilgili bir şey daha söyleyeceğim bütün insanların düzgün, olması gerektiği gibi ve aynı olması aslında insanlığın gelişimini durdurur ilerlemek için sorunların olması ve buna bağlı sorun çözme mekanizmaları gelişmesi gerekmektedir ve bu sonsuz bir durumdur. "-Bana sonuncu, en üst, en büyük sayıyı söyle. -Saçma! Sayıların sayısı sonsuzdur. Sen hangi sonuncuyu istiyorsun? -Peki sen hangi son devrimi istiyorsun? Sonuncu diye bir şey yok, devrimler sonsuzdur. Son devrim çocuklar içindi; çocuklar sonsuzluktan korkar, çocukların geceleri rahat uyuyabilmeleri için gerekli olan ise.."

BizYevgeni İvanoviç Zamyatin · İthaki Yayınları · 20209,3bin okunma

·

11 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Buse Unay