Bazen düşünüyorum. İnsanların insanlardan, kendilerinden sakladıkları ağlamaları, suskunlukları, kuytularını, girdaplarını sadece kitaplarda veya filmlerde görebilirmişiz gibi geliyor. Bu söylenememişlikle varlığını katmerleyen hislerin istilası kendini ancak iyi bir sanat eserinde aşikar ediyor gibi. Kitaptaki ikinci öykü tacettin'i asla unutmayacağım.
