Özgürlük Yolları üçlemesinin ilk kitabı. Sartre'ın reddeden kişiliği eserine yansımış diyebilirim. (Partiyi, Nobel Ödülü'nü, aileyi, sistemleri vs reddetmiştir.) Romanın kahramanlarından Mathieu, evliliğe karşı birlikte yaşamayı savunan ve bunu özgürlük sayan; çocuk yapmayı ve toplumun istediği biri olmayı reddeden; bağlanmaya karşı biridir. Marcelle'yi sevmekte ve onunla birlikte yaşamaktadır. Marcelle ise başta, sevdiği adam olan Mathieu gibi çocuğa ve evliliğe karşı olsa da hamile kaldığını öğrenince duyguları değişir. Diğer kahramanlardan Daniel ise hayranlık duyduğu Mathieu'yu kıskanmakta ve küçük oyunlarla hem onu ezmek hem de Marcelle'ye sahip olmak istemektedir. Roman bu üçlü ve yan karakterler etrafında, iki günlük zaman diliminde, yer yer ağır ilerliyor. Okurken şunları sorguladım: Gerçekten kendi zevkimiz için, fikrini almadığımız "varlığa" (çocuğa) neden olmak ne kadar doğru? (Bir kere daha 'antinatalist' olmamdan dolayı mutluluk duyduğumu belirtmeliyim.) Vicdan ve merhamet, birine neden olduktan sonra ona mutluluk-güzellik-iyilik yanında acı-kötülük de mi vermektir yoksa birinin mutluluğun-güzelliğin-iyiliğin yanında acı-kötülük de çekeceğini görüp ona hiç neden olmamak mıdır? Vicdan, 'varlık'tan önce mi sonra mı ortaya çıkan şeydir? Okunup üzerine ekonomiden sosyolojiye, psikolojiden felsefeye, politikadan teolojiye birçok alanda tartışılması gereken kitap olduğunu düşünüyorum.

Akıl ÇağıJean-Paul Sartre · Cem Yayınevi · 02,192 okunma

·

40 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

nobody