İlk göz ağrım.Küçük bir ortaokul çocuğu iken okulun kütüphanesinde en sevdiğim yazar olan Stephen King ile ilk bu seri ile tanıştım.Onca seri bitirdim ama Kara Kule bambaşka.Çok içeriğine değinmek istemiyorum çünkü ben değinmeye çalıştıkça bir şeylerin eksik kalacağını düşünüyorum.Kitabın ilk cümlesi ile bir maceraya başlıyorsunuz.Aslında bitiriyorsunuz mu demeliydim?Zira zaman bir tekerlektir.Bir silahşör, yoldaşları ve her şeyden önce bir hedef var.Silahşör ve zamanın ona çektiği yoldaşları canları uğruna çıkan tüm engellere rağmen bu hedefe ulaşmaya çalışıyorlar.Çok kabaca böyle söyleyebilirim.Kitabın kapağını açtığınız anda bambaşka bir dünyaya adım atıyorsunuz.Yazarın ayrı bir evreni var.Bu evreni öyle dizayn etmiş ki tüm olayların bir nedeni var.Her şey bir amaca hizmet ediyor.Benim asıl sevdiğim şey de bu Stephen King kitaplarında.Kendi evrenine sahip.Sadece bu seri için söylemiyorum.Tüm kitaplarının bağlantılı olduğu bir evren var.Bir kitabının baş kahramanını başka bir kitabında yoldan geçen önemsiz biri olarak görebilirsiniz.Bunu fark ettiğimde,yazarın beyninin içinde olduğumu anladığımda bu seri daha da anlam kazandı.Oldukça akıcı.Üslup,betimlemeler normalde hayal etmekte zorlanacağım şeyleri o kadar güzel anlatıyor ki orda olduğumu hissediyorum.İlk bu kitapta hissettim gerçek dünyadan bağımı koparıp orada yaşadığımı.Tavsiye ederim.Bence bir kitapsever(özellikle bu tarz kitapları seven) Stephen King ile tanışmalı ve ucundan kıyısından evrenine dahil olmalı
