Zerre sıkılmadan okuduğum bir Eberhert romanı daha. Aşk motifleri her zaman var fakat bu sefer mantıkla beraber yürümesi daha çok hoşuma gitti. Çok güzel bir eserdi, "Ölüm Sırası'nda" Sybil karakteri neyse bu hikâyede Dorcas'da benim için öyle. Her ikiside çok naif karakterler, onları uzaktan da olsa tanımak güzeldi.
