Tevbe İstiğfar.
Abde, daha önce Rabia ile arasında geçen bir konuşmayı hatırladı. Abde ona, " Beni tertemiz yapacak bir tevbe ile bir anda arınmak isterdim" demişti. Bunun üzerine Rabia, "Dil ile yapılan tevbeye güvenilmez" demişti. "Ve öyle İstiğfar vardırki oda İstiğfara muhtaçtır."
"İstiğfarım makbul mü değil mi, nasıl anlayabilirim ki?"
" O da aşk ile anlaşılır ve ihlas ile sürdürülebilir" demişti. "Kul, Allah'ın sevgisine vasıl olunca, Allah ona kusurlarını gösterir. Böylece o ne başkasının kusurlarını görür, ne de kusurundan dönmeden rahat edebilir. Bu Allah'ın ihsanıdır. O affetmeyi dilerse tevbeyi nasib eder.
Sayfa 104Kitabı okudu
·
22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.