“ En üstteki insanları görebiliyoruz. Çağdaş toplumlarda da, eski toplumlarda da. Ünlüleri, güçlüleri, zenginleri tanıyoruz. Kuralları koyan onlardır, onların standartları, davranışları benimsenir, modayı onlar yaratırlar. Bitkinin üretmesi gereken çiçektir onlar. Bu bitki yalnızca bu çiçeği var etmek için yaratılmıştır sanki. Oysa çiçek, bitkinin varoluş sürecinde tek bir dönemdir aslında. Bitkinin asıl amaçlı yaşamak ve üretmektir. Çiçeğin açması bu sürecin bir aşamasıdır. Bitkinin sapı, masanın alt destekleri, yaşamın temel direkleri de gereklidir bütünün ayakta durması için. Kökler de, masanın ayakları da, bodrum duvarları da. Bunlar toplumun alt sınıflarıdır. Gereklidirler ama pek ilgi çekmezler. Göze güzel görünmezler genellikle. O nasıl olsa oradadır deyip geçeriz.
Ancak kübik resimde her şey önemlidir, her şeye dikkat edilir. Masanın alt yanına da, çekmecelerin içlerine de, masanın çevresindeki boşluğa da. Her şey gösterilir, her şey temel olarak, temel özellikleriyle gösterilir ve her birine, varolacak yer sağlanır. Resimde baskın olan masanın üstü ya da çiçek değil, bütündür. Bütünün tasarımı. Eh, toplum da böyle olabilir sanırım. Yasalar hazırlanırken mülkiyet değil de insanlar dikkate alınsa, egemen olan bir baş, bir hükümdara gerek duymadan da var olabilir hükümetler. Kübik resimde tabloya egemen olan belirli bir öge yoktur ama bütünlük vardır. Her topluluğa, her kişiye kendi yeri verilebilir belki. Temellerin, masanın üstü kadar önemli olduğu kabul edilebilir. “
Sayfa 416Kitabı okudu
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.