Gülümsedim, ağladım. Dostlar buldum, düşman tanıdım. Küçük, unutulmuş mutlulukları hatırladım. Bir insanın bu şartlarda, kendi içine dönerek, yer yer sessiz yer yer haykıran iç sesini dinledim. Küfürsüz, nefretsiz, intikamdan arınmış kelimelerin arasında bocaladım. Nasıl olablir diye. Can Dündar ı ayakta alkışlıyorum. Cesaretinden, insanlığından, babalığından ötürü. Muhteşem bir eser. Mutlaka okuyun.
