Mehmet Eroğlu'nu çok severim. Bu romanını da çok sevdim. Kitap Türkiye'nin hem 80'lerini hem de 90'larını anlatıyor. Toplumumuzun büyük bir çoğunluğunu oluşturan insan prototipi baş karakterimiz. Kötülüğe tanıklık edip, müdahale etmeyerek, engellemeyerek, kendi vicdanını da bu kötülüğü yapan zaten ben değilim, bir sorumluluğum yok diyerek temizlemeye çalışan bir karakter. Kitapta bazı mitler var ve bunlar da vicdan muhasebesi adına oldukça vurucu bence. Ben çok beğendim. Sadece şunu söylemek istiyorum, ben Mehmet Eroğlu'nun en çok diyaloglarını beğenirim romanlarında. Ama bu romanında o hazzı tadamadığım için biraz hayal kırıklığı oluştu ama yine de güzeldi. Kitabın giriş ve bitiş cümlesi ile yorumumu bitirmek istiyorum;
"Suçsuzdum, tıpkı sizler gibi. Suçluysam bile, unutmayın, en çok sizinki kadardır bu."
