Kitap, Nabokov’un okuduğum ilk eseriydi. Karışık veya anlaşılmaz ön yargısıyla başladım fakat kitap bitince öyle olmadığını anladım. Anlatıcı birinci tekil şahıs olarak başlayıp sonra 3. tekil şahıs olarak devam ediyor. Bir noktada kafa karışıklığı yapıyor fakat sona doğru Kashmarin’in “Smurov !” diye seslenmesi ile tekrar taşlar yerine oturuyor. Tabi Smurov’un geçmişiyle ilgili bilinmezlik devam ediyor. Yazar kitaba önsöz ekleyip karakterlere de değinmiş. Kendi dediği gibi kitaba hızlı başlayıp hızlı bitirmek kitabı kavramayı kolaylaştırıyor.
