Kitabın adı konusunu en net şekilde özetliyor zaten. İlk bölümde ölüm haberinin arkadaşları tarafından alınışıyla başlıyoruz. Tuhaftır ki -en azından bana öyle geldi- İvan İlyiç'in ölümü ilk olarak "İyi ki ölen ben değilim, o." düşüncesiyle karşılandı ve ardından yerine göz koyuldu. Hatta en yakın arkadaşı sırf toplumda alışılagelmiş bir
