Huzur dolu, sükun dolu insanlardı atalarımız. Huzur ve sükun sözcükleri, sabit olmak, sabit kalmak, değişmemek, başkalaşmamak manasına geliyordu bir zamanlar.
.
.
.
Şimdi modernler sabit olana (sübutiyete), değişmeyene, değişmeden kalana değil de değişene, değişip gelişene rağbet ediyorlar.
"Sen hala orda mısın?" diye soruyorlar, orada olmadıkları, orada kalmadıkları için de huzur ve sükun bulamıyorlar.