Dokuz şiirden oluşan "Kuran'a Öykünmeler" bu kutsal kitaptan seçilmiş ayet ve hadislerin, üslup özelliklerine sadık kalınarak şiirleştirilmesi, yeniden yazılmasıdır. Dizinin beşinci şiirini örnek olarak buraya alıyorum:
Yer devinimsiz-gök kubbeleri,
Tanrım, sımsıkı duruyor sayende,
Ve sular ezmiyor bizi
Boşanıp yere.
Evrende güneşi tutuşturdım,
Göğü ve yeri aydınlatsın diye,
Kandil yağına doymuş keten
Nasıl parlarsa lamba kristalinde.
Tanrıya yakarın; güçlüdür o:
Yönetir rüzgarı; kavurucu günde
Göğe gönderir bulutları;
Ağaç gölgesi verir yere.
O merhametlidir: ışıklı Kuran'ı
Açtı peygamberi Muhammed'e,
Akalım bizler de aydınlığa doğru,
Ve kalksın gözlerden perde.
Ve her şey akacak önünde Tanrı'nın,
Korkuyla allak bullak;
Ve yok olacak günahkarlar,
Ateş ve külle kaplanarak.
Şiirin ilk dörtlüğü için düştüğü dipnotta şöyle diyor Puşkin: "Kötü bir fizik ( bilgisi); buna karşılık ne cesur bir şiir!"