Ruhumuzu köleleştirenlerin bedenlerini sindirme fikrini neden cağ dişi bulmalıyız ki. Yoksa bu da modernlik hastalığının kairşıtı mi. Baudrillard in tanıştığım ilk eseri ve tanışmak için bu kadar geç kalma ahmakligimi affedemiyorum. Her eylem asla nedensiz değil, belki de yavaşlamış adımlarım daha sağlamlaştırdı. Kendini kandırma reklam afişleri gibi. Kitaplar önümüzden geçen hayatlarsa şayet Baudrillard aynanın kırılmayan yansıması. Çok keyif aldimmmmm.
