Köylüler, meyve vermeyen ağacı dikmezler. Toprağın kuvvetini almasın, onu oyalamasın isterler, Bu nedenle köylerde baharları çiçekten, yazları meyveden geçilmez. Gölgesine oturulan ağaç insanı aç koymaz. Çocuklarımız yarının meyveye duracak ağaçları, bugününse fidanlarıdırlar. Yaşça bizden küçük olabilirler ama, umutları bizden büyüktür. Bu nedenle çocuklar önemli insanlardır bence. Onların zamanını öldürmemeliyiz. Açık, aydınlık kitaplarla karşılarına çıkmalıyız. Bu kitaplarda, dünyanın neresinde olursa olsun, halka zülmedenlerin yanlarına kalmayacağını, sonunda yenilip halkın önünde diz çökeceklerini de vurgulamalıyız. Kısaca, çocuklarımız için yazacağımız her kitap, onların geleceğe dönük umutlarını çelikleştiren birer örs, birer ocak olmalı. İlk çocuk kitabımla bu ocağa bir ateş koyabildim mi?
Sayfa 4
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.