#KOLONYA ALIN. LÜTFEN!!!! Koku’nun hikayesi 18. Yüzyıl Fransa’sında geçmektedir. Jean Baptiste Grenouille kokulara karşı dayanılmaz şekilde zaafı olan bir adamdır. Kendine ait bir kokusu olmadığını fark ettiği gün dehşete kapılır. Bunu fark ettiği andan itibaren mükemmel kokuya ulaşabilmek için insanların kokularını çalmaya hatta bunun için cinayetler işlemeye başlar. “İşte burada bütün krallığın en pis kokan yerinde 17 Temmuz 1738 günü doğdu Jane –Baptiste Grenouille. Yine en sıcak günlerden biriydi. Sıcak, mezarlığın üstüne kurşun gibi çökmüş, çürük kavunların kokusuyla, yanmış boynuzu andıran, mezarlık havasından oluşan bir karışımı yan sokaklara doğru bastırıyordu. Grenoulle’nin annesi sancılar başladığında Rue aux Ferx’de bir balıkçı tezgahının başında oturmuş daha önce temizlediği ala balıkların pullarını kazımaktaydı. Balıklar sözüm ona o sabah Seine’den çıkmışlardı ama öyle kokuyorlardı ki, ceset kokusu bile duyulmuyordu.” Fransa’nın en pis koktuğu dönemin içine doğar Grenouille ve bir bebek gibi kokmaz. Fakat olağanüstü yetenekli bir çocuktur. Kendi kokusu olmadığını fark etmesiyle beraber var olma mücadelesi de başlar. Aslında roman kişisel olarak kendini bulma ve bir tür var olabilme savaşıdır. Süskind, romanın bir yerinde Grenoulle aradığı kokuyu bulmak uğruna kendini iyice kaybettiği anların birinde şöyle bir cümle kurar: “Onu elde etmeliydi. Sırf Sahibi olmak için değil. Yüreğinin dinginliği aşkına.” 1979’da yayımlanan Koku bir adamın kendini bulma süreci değildir sadece. Tarihsel ve toplumsal bir eleştiridir aynı zamanda. Roman yayımlanır yayımlanmaz edebiyat listelerinin en üstüne yerleşir.