Nasıl başlasam söz eksik, ne kadar sussam bir o kadar çözülmeye meyillidir dilim. İçimde, gömülü bir gemi enkazının çürümüş, paslı çaresizliği ve yalnızlığı. Ağır bir o kadar ağır, derin bir o kadar derin.. Ve karanlık.. Soğuk bir kuyunun dibinde suya hasret kalmak gibi benimkisi. Öldüreceğini bile bile sudan çıkmamak benimkisi, bile isteye boğulmak, belki de kurtulmaktan korkmak benimkisi. Nerede değilsem orayı özlemek.. Avucumda bir düzine anahtar, önümde gecenin siyahını kıskandıracak kadar koyu kapılar. Titreyen ellerimle telaşla açmaya çalışıyorum kapıları, ama bir yandan da korkuyorum açılacak kapının arkasında beni bekleyen şeylerden. Kendi kendime bir savaş veriyorum arafta kalıyorum çoğu zaman.. düş ile gerçek sürekli yer değiştiriyor zihnimde kalbimde hatta o kadar hızlı yer değiştiriyor ki neyi yaşıyorum neyi hayal ediyorum karıştırıyorum birbirine.. Kulakları sağır edecek sessizliğin içinde bir umut bekliyorum bazen, bazen de yıkıyorum bütün isyanlarımla, sarıldığım güzel umutları. Çaresizlik şarabından içerken sarhoş oluyorum bazen, bazen de inanç abideleri dikiyorum kalbimin ücra köşelerine tek tek.. Üstteki satırları neden yazdığımı bilmiyorum ama bu kitabın son sayfasını okuyup kapağını kapattığımda bu hisler uyanmıştı yüreğimde. Uzun süredir beni böylesine etkileyen bir kitap okumamıştım. İç dünyama yolculuk yapmamı sevk eden cümlelerle doluydu kitap. Bol bol düşünmeye, sorgulamaya iten ve beni bir arayış içine sürükleyen bir kitap oldu benim açımdan. İyi ki okumuşum diyebileceğim kitaplarımın içindeki yerini tabiri caizse törenle aldı.

Bab-ı EsrarAhmet Ümit · Yapı Kredi Yayınları · 201936,3bin okunma

·

95 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Emre AYDOĞAN ️