Babam o gece annemi sanki hiç görmüyormuş gibi davranıyordu. Sonra bize de aynı şeyi yapmaya başladı. Önümüzden geçiyor, bizi görmüyordu sanki. Ve bize tek söz de etmiyordu. Neden kestiremiyorum, bu, dayaklardan da kötüydü galiba. Ondan sonra babam beni bir daha hiç dövmedi. Fakat sanki ailemizden biri değilmiş gibi davranması korkunçtu. Onun benim babam olduğunu şimdi iyice hissediyordum. E, ben ondan hiç nefret etmemiştim ki, sadece korkmuştum.