TAKLİTÇİLİK ¡¿
Bir ara, taklitçiliğin karşı konulmaz noktalara geldiği Arap ülkelerinden birine ait bir müzik topluluğunu izledim.
Beş altı Arap delikanlı, boyunlarına astıkları gitarlarla pop müzik yapıyorlardı.
Psikolojide kendiliğinden öğrenme dediğimiz olayla, pop müziğinin asıl sahipleri tarafından nasıl icra edildiğine dair bir bilgimiz, bir kulak bilgimiz mevcut.
Arap popçularını izlerken, bir tek şey hissettim: UTANÇ…
Bu topluluk, koca bir Arap milletinin, içinde İslâmiyet’in zuhur ettiği ve Peygamberinin mensup olduğu şerefli ırkın, asırlık gövdesi üzerinde, dallardan birinde, müdahale ile meydana getirilmiş, uyumsuz, inkarcı, dejenere, arsız, bitmiş bir uzantıydı.
Müziği, resmi, sanatı, şiiri, modası... ile kendi ülkemi düşündüm. Farklı mı?