Risale-i Nur Külliyatı... Son birkaç yılda çok sefer okumaya niyetlenip sonra vazgeçtiğim, bir türlü okuyamadığım kırmızı kapaklı kitaplar... Anlaşılmasının zor olduğu ile ilgili söylenenler de başta olmak üzere Said Nursi ve eserler hakkında o kadar çok şey duyuyordum ki okumakla okumamak arasında hep kararsız kalıyordum. Sonra bu kararsızlığı okuyarak yenebileceğimi fark ettim. Üstelik kafamda cevaplarını aradığım bazı sorular vardı ve bu cevaplara ulaşabileceğimi de ümit ederek İman ve Küfür Muvazeneleri'ni okumaya başladım. Evet, anlaşılması güç bir eser; birçok cümlede hatta sayfada dönüp baştan okuyasım geliyordu ama geri dönmeyip okumaya devam ettikçe anlatılmak istenenin ortaya çıktığını ve az önce anlamadığımı sandığım cümleleri dahi anladığımı fark ediyordum. Yani eserlerin kendini sonradan açan bir anlatımı var o yüzden sabırla okumak gerektiğini düşünüyorum. Tabii bir de Osmanlıca kelimelerin yoğun olması anlamayı güçleştiriyor, onun da çaresi lügat kullanmak. Kelime başı lügata bakmak okumayı zorlaştıracağı gibi yorucu da olacağından her seferinde bakmamak öneriliyor, ben de öyle yaptım. Daha çok, okurken bazı kısımları direkt bazı kısımları da kendi anlatımımla not alıyor bu sayede daha iyi kavramaya çalışıyordum. Eseri anlamak için bu çabayı sarf ettikten sonra bilmediğim hatta yanlış ya da eksik bildiğim birçok konunun doğrusunu öğrenmiş olmanın verdiği his ise paha biçilemez oluyordu. Kısacası anlamak için gösterilen çaba boşa gitmiyor. İşte, hem ölümü sıkça hatırlatıp hem de “Korkma ebedi varsın.” nasihatini fısıldayan bu sözlerden ben, bu dünyadakinden çok daha değerli bir hayatımın olduğunu bu yüzden de Kuran'a sıkı sıkı sarılmayı öğrendim. Risaleler kırmızı kapaklarının açıldığı bir derya gibi. İçerideki ilim deryası insanın birçok şeyi fark etmesini sağlıyor. "Ben kimim? Ne için varım? Yaradıcım kim?" gibi her insanın cevap aradığı birçok soru işte o kırmızı kapakların arasında okunmayı bekliyor. Evet, başta bahsettiğim önyargılarımdan sıyrıldım ve evet, anlaşılması zormuş. Ama dediğim gibi bir deryaya dalıyoruz o nedenle karaya varıncaya dek çırpınmak ve yüzmek lazım aksi takdirde batarız. Batmamak için de bolca tefekkür ve okumak gerekiyor. cümleten iyi okumalar dilerim. Selametle.