'Yalnız bütün bunların mutluluk olduğunu insanın anlayabilmesi için basit ve açık bir kalbe sahip olması gerekiyordu.' diyor Nikos Kazancakis.
Ah Paul ve Virginie.. Kendi mutluluğunu yaratan , tabiatı kalbinde gibi hisseden anlayan ve kalbini de sevgiyle koskoca hayat dolu bir orman yapmış , içerisinde bir yuvaya yer açabilmiş , bahçesinde tüm güzel duyguları büyütüp paylaşabilmiş ve tüm bunlar için yüreği şükranla dolup taşan tüm ruhlara selam olsun.
'' Gökyüzüne aç bir halde şafağın tadını çıkardığımız o mutlu günlerimizi hatırlayın , güneş kayalıkların zirvesinde görünür görünmez kalkıp onun ışınlarıyla birlikte kendimizi ormana attığımız zamanları. Sebebini bilmediğimiz büyüleyici bir mutluluk duyardık , hatırlayın. Masum dileklerimizde , şafağın zengin renklerinin tadına varabilmek için sonsuz bir koku alma gücüne , kuşların senfonisini dinleyebilmek için sonsuz işitme gücüne ve tüm nimetleri tanıyabilmek için sonsuz bir yüreğe.
İşte yeryüzündeki tüm güzelliklerin kendisinden çıkıp geldiği o güzelliğin kaynağında ikamet eden ruhum artık eskiden zayıf organlarımla hissedemediğim her şeyi görüyor , işitiyor ve hepsine temas ediyor. ''
Bu masum sevgiyi hissetmek isteyen herkese tavsiye ederim. Bol katkılı okumalar.