“Peki kendimle baş başa kaldığım zaman neyim ben?” diye sorar L. Anka Kuşu’nda kendine. Sağduyulu bir insan olması gerektiğini düşünür. Ancak sağduyulu olmak şöyle dursun; kağıt olarak nitelendirdiği düşüncelerinin sepetini, benliğinin karanlık ülkesi olan yapısının başka bir kesiminde, kafasının tepesinde taşıdığından hayıflanır. Kendinde bütün bir fırtınalı “duygular” karmaşası olduğunu ve bu duygularla hiçbir zaman başa çıkamadığını şu harika benzetimle dile getirir: “Kimisi aslanlar gibi kükrer, kimisi yılanlar gibi kıvrılır, kimisi kar aklığında kuzular gibi meler, kimisi keten kuşları gibi öter, kimisi bütünüyle dilsiz ama kaygan balıklar gibi tezcanlıdır, kimisi istiridyedir ara sıra açılan: ve işte ben, bu sorunu böyle çözebileceğimi umarak bir kağıt parçası daha eklemekteyim.”

Anka KuşuD. H. Lawrence · Yapı Kredi Yayınları · 2006107 okunma

·

73 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nehrin altındaki Nehir