İKİ YAPAY KİTLE: KİLİSE ve ORDU
Kilise ve ordu yapay kitlelerdir. Yani bunları dağılmaktan korumak ve yapısal değişikliklerden esirgemek için belli bir dış zorlamanın varlığı gerekir. Böyle bir kitleye katılıp katılmayacağı genellikle sorulmaz bireye ya da böyle bir katılma bireyin keyfine bırakılmaz. Kitleden ayrılmaya yönelik her girişim kovuşturmaya uğrar ya da şiddetle cezalandırılır... Sözünü ettiğimiz önlemlere başvurularak dağılmaktan korunan bu kitlelerde bazı durumları büyük bir açıklıkla gözlemleyebiliriz; oysa aynı durumlar, öbür kitlelerde çok daha üstü kapalı özellik taşır.
Başka bakımdan birbirinden ne denli değişik nitelik gösterirse göstersin, gerek kilise, gerek orduda aynı illüzyon yaşanır. Yani kitlenin bütün bireylerini ayrım gözetmeksizin seven bir başın bulunduğuna inanılır. Bu başrolünü de Katolik kilisesinde İsa, ordu içinde başkomutan oynar. Her şey bu illüzyona (hayale) bağlıdır; ondan el çekilir çekilmez hem kilise, hem de ordu dış zorlamanın elvermesi durumunda çözülüp dağılır hemen. İsa tarafından söz konusu sevgi kesinlikle dile getirilmiştir: "Benim bu en değersiz kardeşlerimden birine ne yaparsanız, bilin ki bana yaparsınız." Cemaatinin bireylerine iyi yürekli bir ağabey gibi davranır İsa, onlar için baba yerini tutan bir kişi rolünü oynar. Dinsel cemaatinin bireylerine yönelttiği istekler, işte bu sevgiden kaynaklanır. Kilisede demokratik bir hava eser çünkü İsa karşısında bütün inananlar eşittir, hepsi onun sevgisinde eşit ölçüde pay sahibidir.
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.