“Düşünebilse” insan, insan emeğinin övüncü olan bunca değere kıyabilir mi?
“Düşünebilseydi” zaten, yeryüzünü “Bura benim.” , “Şurası senin.” diye bölük bölük edip yamalı bohçaya döndürür müydü? “Düşünebilselerdi” ancak tüm insanlar el birlik olup yeryüzüne “Burası bizim.” diye dört elle sarılırlardı. İki soluk yaşamı, en iyi şekilde geçirebilmek için “benlik” , “senlik” adına değil, “insanlık” adına çabalarlardı. O zaman açlar doyar, acılar dirlik bulurlardı.
İnsanlar gerçekten “düşünebilen” yaratıklar olsalardı, her şeyden önce birbirlerini “severlerdi”.
Sayfa 11
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.