İlk öldüğümde tekrar doğacağımı bilmiyordum Bir el tuttu elimi karanlığın içinden ışığı gösterdi. O elle yeniden doğmanın hazzını tattım. Yüreğim bir Anka kuşu. İkinci ölümümüm canımı çok yaktı. Birçok el birleşti, küllerimi toplamak için. Yeniden doğduğumda ben, ben değildim. Yüreğim bir Anka kuşu. Alışmıştım ölüp ölüp tekrar doğmaya. Kaç sefer öldüğümü sayamaz olmuştum. Ta ki bir kez de onun için ölünceye dek. Yüreğim bir Anka kuşu. Kapı açıldı içeride ölümü bekleyeni gördüm. Bana baktı sanki son isteği acısız ölmekti. Tuttum onun elini, gördüm yüreğini Taşkızılı'nın . Yüreğim bir Anka kuşu. Yaşamak için tekrar da doğmaya gerek yok Her doğduğunda bir yanın eksik doğarsın. Diye seslenirdi Taşkızılı Anka'ya Yüreğim bir Anka kuşu. İki acı bir olmuştu iki farklı yürekte. Anka sarmıştı kanatlarıyla Taşkızılı'nı. Taşkızılı ise onu öğretmişti kayalıkta yaşamayı. Demiştin değil mi? Yüreğim bir Anka kuşu.

Bir Ankara Hikayesi - VedaÜmit Dağcı · Yason Yayıncılık · 201719 okunma

··

75 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Zeynep Kübra Öztürk