Yaşar Kemal’in romanlarında basit görünen insansı bir derinlik vardır. İnsanların en ilkel temayüllerini, düşüncelerini ustaca yansıtır. Bu roman da Yaşar Kemal’in bu özelliğini tasdik ediyor. Sürü psikolojisini, Çukurova insanlarının töre saplantısını çok iyi yansıttığı bir anlatı.
Okurları iyi bilirler ki Yaşar Kemal tekniğe, kurgusal detaylara aşırı dikkat eden bir yazar değildir. Sık sık kurgusal hatalar, atlamalar yapar. İnce Memed için bu normal sayılabilir ancak böyle kısa bir roman için fazlasıyla göze batıyor. Yine de basit bir köy romanı olmayı aşan, kuvvetli bir yönü var. Bazı okurlar Kırmızı Pazartesi’ye benzetmişler. Andırsa da ondan oldukça farklı. Fazla kopya vermeyeyim okuyan okusun zaten oldukça kısa.