Vee “Bir Cihan Kafes” ile başlayan yolcuğun bambaşka bir köşesi ile devam ettiğimi son bölüme kadar anlayamasamda anladığım andan sonrasında dedim kendime..”insanların hayatları bir şekilde birbiri ile kesişiyor. Kimimiz tesadüf kimimiz mucize kimimiz de hak edilmiş buluşma desek de oluyor bu kesişme” Üçüncü kitapta da bu kez mutluluktan ağlattı beni İclal Aydın.
