Salman Rushdie'nin "Şeytan Ayetleri " diye bir kitabı varmış. Özellikle müslüman aleminde yasaklıymış bu kitap. Ayrıca yazarımız bir zamanlar "katli vaciptir" listesindeymiş. Bu bilgileri öğrenince önce "okumalı mıyım acaba?" yoksa "kötü adam tü kaka diyerek, uzak mı durmalıyım" bilemedim. Ama sonra dedim ki "Gece Yarısı Çocukları" adlı kitabını okurken yazarın, tüm bu bilgilerini bilmeden rahat ve objektif okuyabilmiştin neden şimdi yapamayasın ki?" dedim ve iyi ki demişim. Aman yarabbi bu nasıl anlatım, bu nasıl kurgu, bu nasıl kalem, bu nasıl hikaye... Masal mı gerçek mi? Kurgu mu,? Kahramanlar gerçek mi? Politik mi, felsefik mi? Anlatılmak istenen nasıl bu kadar güzel anlatılabilir? Nasıl bu kadar destansı anlatılabilir? Tek kelimeyle bayıldımmm.. Elbet yer yer kopmalarım oldu, zorlandığım yerler oldu ama beğenimi dile getirecek kelimeler bulamıyorum. Bu hikaye nasıl olmuşta sinemaya uyarlanmamış. Gerçi yazarken bir yandan da diyorum ki bu kadar başarılı yansıtılabilinir miydi acaba beyaz perdeye diye sormuyor da değilim.. Utanç kaleme alınırken yapılan ironi, mistik hava, kahramanlar, hikaye örüntüsü... Ne diyeyim. Vuruldum..

UtançSalman Rushdie · Can Yayınları · 2013209 okunma

·

282 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.