Ali Verda’yı görene kadar sabredin. Sabredin çünkü o ana kadar her şey gündelik hayat kadar sıradan. Ama aldanmayın, bu karşılaşma alıp sizi hikayenin içine çekecek kendiliğinden. Bazı hikayeler vardır, bambaşkadır diğerlerinden. Tamda bunun gibi. Öylesine içten, öylesine samimi ve öylesine mutluluğu içimizde hissetmenize sebep oluyor ki. Ömrümde ilk defa bir kitabın son bölümünü, belki klasik şekilde mutsuz sonla biter ihtimalini göze alamadığım için okumadan bıraktım. Hayır merak etmiyorum. Çünkü bu hikayenin bitmesini istemiyorum. Ben hayalimde Verda ile Ali’yi mendile sarılı portakal kabuklarına bakarlarken hatırlayacağım...
